در فیلتراسیون با کربن فعال مولکول های گازی و کم وزن مانند کلر، علف کش ها، آفت کش ها و VOC حذف می گردد. با عبور آب از کربن، آلاینده های کم وزن به کربن می چسبند. کربن آلاینده ها را نگه می دارد. فیلترهای کربنی دارای اندازه منافذ کمتر از 1 میکرون تا 50 میکرون هستند، اگرچه در فیلترهای کربن فعال عمل فیلترینگ انجام می گردد، اما عملکرد اصلی آن جذب سطحی مواد شیمیایی کم وزن و گازی است.
فیلترهای کربنی نقش مهمی در حذف بخشی از طیف آلاینده ها دارند، اما فلزات و مواد معدنی را به طور موثر حذف نمی کنند. این فرآیند طعم آب را تا حد زیادی بهبود می بخشد، که عمدتاً به دلیل تأثیر کلر و گوگرد بر طعم آب است.
اگر طعم، بو و کلر نگرانی اصلی است، فیلتر کربن بلوک انتخاب مناسبی است.

اسمز معکوس یک فرآیند تصفیه آب است. در این فرایند، غشاء در واقع آلودگی ها را از سطح خود دفع می کند و مولکول های آب خالص و گازها را عبور می دهد. همچنین یک عملکرد فیلتراسیون مکانیکی را فراهم می کند و ذرات را تا اندازه 0.0005 میکرون از آب حذف می کند.

تصفیه فاضلاب با استفاده از نهر اکسیداسیون نسبتاً مشابه فرآیند تصفیه فاضلاب در یک پکیج است. اما در این روش نهر اکسیداسیون جایگزین تانک هوادهی شده و تصفیه لجن بهتری را فراهم می کند.
تنها پیش تصفیه ای که معمولاً در سیستم نهر اکسیداسیون استفاده می شود واحد آشغالگیر است. فاضلاب پس از عبور از آشغالگیر مستقیماً به داخل نهر اکسیداسیون وارد می شود.
نهر اکسیداسیون مخزن مدور است که فاضلاب در درون آن جریان می یابد. لجن فعال به گودال اکسیداسیون اضافه می شود تا میکروارگانیسم ها BOD را مصرف می کنند. این مخلوط پساب خام و لجن فعال برگشتی به مایع مخلوط معروف است.
اکسیژن با استفاده از دیفیوزرها به مایع مخلوط در نهر اکسیداسیون اضافه می شود و پساب توسط همزن های مستغرق (Flow Maker) در درون نهر جریان پیدا می کند.
پس از حذف BOD پساب از نهر اکسیداسیون خارج شده و به منظور جداسازی جامدات از مایع به مخازن زلال ساز منتقل می شود. مقداری از لجن به فرایند بیولوژیک باز می گردد و لجن مازاد به واحد تغلیظ و سپس هاضم لجن منتقل می شود و در آنجا فرآیند هضم لجن انجام می یابد. در این فرایند جامدات لجن به مقدار چشمگیری کاهش می یابد.
مقایسه نهر اکسیداسیون با پکیج های تصفیه
تصفیه فاضلاب در یک نهر اکسیداسیون مشابه تصفیه پساب در پکیج های تصفیه می باشد. دو تفاوت اصلی بین این فرآیندها، زمان ماند و نوع و روش تماس میکروارگانیسم ها با پساب می باشد.
زمان ماند در یک نهر اکسیداسیون بسیار طولانی تر است. در پکیج های تصفیه پساب، معمولاً زمان ماند بین دو تا چهار ساعت می باشد، در حالی که در نهر اکسیداسیون زمان ماند فاضلاب به مدت دو روز می باشد.
از آنجایی که مقدار اکسیژن محلول در نهر اکسیداسیون بیشتر از پکیج ها می باشد، تنوع بیشتری از میکروارگانیسم ها در نهر اکسیداسیون فعالیت می کنند. در مقابل، در پکیج های تصفیه معمولاً تنها چند نوع میکروارگانیسم برای خوردن فاضلاب فعالیت می کنند.
تفاوت با فرآیندهای متداول:
در این بخش به سوال زیر پاسخ خواهیم داد:
چگونه می توان طرحی معمولی را به منظور حذف آمونیاک ارتقا داد؟
حذف آمونیاک
نهرهای اکسیداسیون را می توان به منظور حذف موثر آمونیاک تمهید کرد. فاضلاب را می توان به دو مجموعه نهر که هر کدام دارای pH متفاوتی هستند، ارسال کرد. pH متفاوت در این دو نهر، مکانی برای میکروارگانیسم های خاص ایجاد می‌کند. این میکروارگانیسم ها در حذف BOD و تبدیل آمونیاک به نیترات بسیار کارآمد هستند.
نهرهای اکسیداسیون در حذف آمونیاک بسیار کارآمدتر از پکیج های تصفیه هستند. در نتیجه، اکثر تصفیه خانه های جدید به صورت نهر اکسیداسیون طراحی شده اند.

برخی از نهرهای اکسیداسیون، مانند نهر اکسیداسیون واقع در بیگ استون گپ، ویرجینیا، دارای مخازن متعادلساز برای نگه داشتن پساب در هنگام افزایش جریان به دلیل بارندگی بیش از حد هستند. مخازن متعادلساز (حوضچه های انحرافی) ورود پساب مازاد را کنترل می کنندو زمان بیشتری را برای تصفیه پساب ارائه می دهد.
بدون حوضچه انحرافی، باران‌های شدید می‌تواند باعث آب‌شویی شوند (Washout). آب شویی زمانی اتفاق می افتد که حجم زیادی از پساب به داخل نهرهای اکسیداسیون وارد می شود. نهرها نمی توانند آب اضافی را در خود نگه دارند، بنابراین میکروارگانیسم ها، لجن و فاضلاب از تصفیه خانه خارج می شوند و قبل از اینکه به درستی تصفیه شوند، به رودخانه وارد می شوند.
بدون حوضچه‌های انحرافی، می‌توان با بستن نهرهای داخلی و اجازه دادن به نهر بیرونی برای گردش جریان ورودی، از شستشوی کامل پساب قبل از رها شدن آن جلوگیری کرد. در دوره های بارندگی بیش از حد، تصفیه خانه های مجهز به نهرهای اکسیداسیون را می توان برای ورود جریان بسیار زیاد تنظیم کرد تا به مدت نزیدک به یک ماه بهره برداری شوند.

مزایا و معایب:
در این بخش به سوال زیر پاسخ خواهیم داد:
مزایا و معایب استفاده از سیستم نهر اکسیداسیون چیست؟
بزرگترین مزیت نهر اکسیداسیون تولید کمتر لجن است. در یک نهر اکسیداسیون، تنها حدود 15 درصد از BOD ورودی به لجن تبدیل می شوند درحالیکه در پکیج های تصفیه در حدود 60 درصد از BOD تبدیل به لجن می شود.
با این حال، نگهداری نهرهای اکسیداسیون پرهزینه است. هزینه انجام شده به ازای هر تن BOD حذف شده بسیار بالا است. در برخی موارد، هزینه ممکن است به نزدیک به 350 دلار در هر تن برسد.
خندق های اکسیداسیون دارای یک مشکل محیط زیستی دیگر نیز هستند. آب با استفاده از همزن ها در نهرها حرکت می کند و این همزن ها نیز به نوبه خود از برق استفاده می کنند. الکتریسیته ای که برای راه اندازی این تصفیه خانه ها استفاده می شود باعث می شود که دی اکسید گوگرد و سایر آلاینده ها در جو منتشر شوند.
نهرهای اکسیداسیون کامل ترین فرآیند را برای تصفیه فاضلاب ارائه می دهند، اما نهرهای اکسیداسیون نیز یکی از پرهزینه ترین اشکال تصفیه هستند.